پيشكش عاشقان

در طواف كعبه كردم سعي؛ تا يابم صفايي **** بنده اي حق ناشناسم ديدم ار جز او  خدايي

نام اَلله بر زبان ها، ياد اَلله نور دل ها **** دردمندان هريك از غير در تمناي دوايي

من به حق لبيك گفتم؛ جاي حيرت باشد الحق ****ميهماني بي سر و پا؛ در چنان عالي سرايي

مردمان سرگرم كار خويش بودند و **** من آن جا مانده بودم ناشناس بي نواي ناتواني

سنگ بر شيطان زدم؛ او خنده زد بر اشتباهم****   گفت من جز در دلت ديگر ندارم هيچ جايي

غافل از حق تا شوي من در درونت خانه گيرم **** سنگ زن بر ديو باطن؛ گر كه داري دست و پايي

كردگارا ! بارالها!   جرم بخشا!  خير محضا****   داني از ما برنيايد جز خطايي

خاطرم را روشنايي بخش از نور ولايت **** ورنه دل را نيست بي مهر علي هرگز جلايي

يا علي  اين كعبه زايشگاه پاك توست ****  آري لطف حق را با تونبوَد ابتدا و انتهايي

قبله دل ها تويي، رهبر تويي ؛ مولا تو هستي ****اين سعادت بس كه ما را چون تو باشد پيشوايي

من ار به قبله رو كنم به عشق روي او كنم **** گر از وطن سفر كنم سفر به سوي او كنم

ز طرف بيت بگذرم طواف كوي كنم **** كز احترام مقدمش حرم شدست محترم

چون خداي كعبه را به ركن دل مقام شد**** طواف كعبه نقض شد عمل دگر تمام شد

نواحي خواص بين اوامر عوام شد****  علي زيارت حرم بر اهل دل حرام شد

چرا از آن كه گشت ركن دل؛ مقام صاحب حرم // علي ! علي ! //

چشم لطفي سوي ما بحر خدا كن يا علي **** درد مارا ظاهر و باطن دوا كن يا علي

يا علي

كليد آسمان ها در نماز  است  ********** بدان معراج ما اندر نياز است

اگر خواهي رسي روزي به وصلش ********** همه تقريب حق اندر نماز است

حقیقت این است که ما هنوز از قرآن خیلى دوریم و خیلى فاصله داریم. دل هاى ما باید قرآنى بشود. جان ما باید با قرآن انس بگیرد. اگر بتوانیم با قرآن انس بگیریم، معارف قرآن را در دل و جان خودمان نفوذ بدهیم، زندگى ما و جامعه‌ى ما قرآنى خواهد شد؛ احتیاج به فعالیت و فشار و سیاستگذارى ندارد. اصل این است که دلمان، جانمان و معرفتمان حقیقتاً قرآنى باشد.

انس و آشنائى با قرآن، ما را به قرآن نزدیک می کند. این جلسات قرآنى، این دوره‌هاى قرآنى، این مسابقات قرآنى، اینى که ما به تربیت قرّاء و حفّاظ دل بستیم، به خاطر این است؛ اینها همه‌اش مقدمه است؛ ولى مقدمات لازمى است.

من باز هم به جوانان عزیزمان توصیه می کنم که با قرآن انس بگیرید، با قرآن مجالست کنید. «و ما جالس  هذا القران أحد الّا قام عنه بزیادة او نقصان، زیادة فى هدى او نقصان من عمى»؛ هر بارى که شما با قرآن نشست و برخاست کنید، یک پرده از پرده‌هاى جهالت شما برداشته می شود؛ یک چشمه از چشمه‌هاى نورانیت در دل شما گشایش پیدا می کند و جارى می شود. انس با قرآن، مجالست با قرآن، تفهم قرآن، تدبر در قرآن، اینها لازم است. [بیانات در دیدار قاریان قرآن‌ 1389/04/24 - 15:17]

شما جوانها و نوجوان هایی که قرآن را فرا می گیرید این را بدانید یک ذخیره مادام العمر برای اندیشیدن و فکر کردن را دارید برای خودتان فراهم می کنید.

غفلت مسلمانان از توصیه حکیمانه و آینده نگرانه پیامبر(صلی الله علیه و آله) و فراموش کردن قرآن و متروک و منزوی شدن در بین آحاد جامعه ، سبب شد تا مستکبران چه در پوشش اسلامی و چه در هیبت غیر اسلامی ، با سلطه بر مسلمانان آنان را از پیشرفت مادی و معنوی بازدارند.

بازنگری زندگی روزمره و بهره مندی از سبک زندگی قرآنی و اسلامی، راهگشای بسیاری از چالش های پیش رو است.

چرا باید 5 بار نماز بخوانیم؟!

سید رضی (ره) در آغاز خطبه 204 نهج البلاغه می نویسد:

«و من كلام له علیه السّلام كان كثیرا ما ینادی به أصحابه‏»: از سخنان امام علیه السّلام است كه همواره اصحاب خویش را با آن مخاطب مى‏ساخت.

از این عنوان استفاده مى شود كه امام علیه السّلام این سخن را برای اصحاب خود تكرار مى کرده است.

شیخ صدوق و نیز شیخ مفید که رحمت خدا بر هر دوی آنها باد، روایتی را از امام باقر علیه السلام نقل کرده اند که در آن حضرت فرموده است:

كَانَ أَمِیرُ الْمُوْمِنِینَ بِالْكُوفَةِ إِذَا صَلَّى الْعِشَاءَ الْآخِرَةَ یُنَادِی النَّاسَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ حَتَّى یُسْمِعَ أَهْلَ الْمَسْجِدِ أَیُّهَا النَّاسُ تَجَهَّزُوا رَحِمَكُمُ اللَّهُ فَقَدْ نُودِیَ فِیكُمْ بِالرَّحِیل1

سیره امیرمومنان در کوفه این بود که پیوسته بعد از نماز عشاء، سه بار مردم را صدا می زد به گونه ای که تمام اهل مسجد متوجه صدای دلنشین آن حضرت شوند. آنگاه به آنها می فرمود: مردم! آماده شوید که وقت رفتن است. صدای زنگ قافله به صدا درآمده و بانگ حرکت در بینتان پیچیده است.

بعد با این جمله ها شروع می کرد به موعظه کردن:

میل ماندن در دنیا را كم كنید و با توشه شایسته‏اى كه دارید به سوى خدا باز گردید. بدانید پیش روى شما گردنه اى سخت و منازلى ترسناك و هراسناک قرار دارد كه چاره‏اى از ورود به آن توقّف در آن ندارید. بدانید که مرگ از نزدیک به شما چشم دوخته است و گویی چنگال های خود را در پیکرتان فرو برده است و رویدادهای سخت و سنگین و طاقت فرسا به شما حمله کرده است. پس رشته های علاقه خود به دنیا را قطع کرده بر توشه تقوا تکیه کنید.

این نقل روایی ـ تاریخی در عین حال که روایتی تاثیر گذار و هشدار دهنده ای صادر شده از امیرمومنان علی علیه السلام است؛ اما جای این پرسش هست که چرا حضرت این قدر آن را تکرار می کرده است؟ به قدری که آن را جزء سیره ی مستمر2 ایشان شمرده اند.

هدف از اذان گفتن چیست؟

اذان، این ندای آسمانی، یک اعلان عمومی و معنوی جهت آمادگی برای نماز و انجام فریضه بزرگ الهی است.

اذان، ارزش و جایگاه والایی در شریعت محمدی (ص) دارد. اذان، دعوت به‌سوی عبادت و بندگی خدا است و مۆذن با آهنگ رسا و روح‌بخش، امت اسلام را به نماز و مناجات، فرا می‌خواند.

امام رضا (ع) درباره فلسفه و حکمت اذان می‌فرماید:

1 - آن‌کس را که فراموش‌کار است، یادآور باشد و آن‌کس را که غافل است متنبه سازد.

2 - فهماندن وقت نماز، برای کسی که اشتغال دارد. (مشغول به کار است)

3 - دعوت مردم به پرستش خالق و ترغیب در آن است.

4 - اذان‌گو، اقرار به توحید دارد و ایمان را آشکار می‌سازد و اسلام را اعلان می‌کند و آن‌کس را که فراموش کرده، یادآوری می‌نماید. (من‌لایحضره‌الفقیه، ج 1، ص 299)

علاوه بر مطالب بالا، درباره فلسفه اذان، می‌توان به موارد زیر هم اشاره کرد:

الف) اذان و اقامه، توجه و آمادگی برای نمازگزار است و در اثنای آن، زمینه و استعداد پیدا می‌شود که انسان، با ادب بیشتر، خشوع فزون‌تر و عرفان عمیق‌تر، در پیشگاه حضرت حق قرار گرفته و با معبود و محبوب حقیقی خویشتن، سخن بگوید و دمساز گردد.

ب) اذان، موجب صفای باطن و شادی و نشاط روح است. پیامبر (ص) هنگام فرا رسیدن وقت نماز، به بلال می‌فرمود: «ای بلال، اذان بگو و ما را با آن، روح ببخش (ارحنا یا بلال)»

ج) زمانی که صدای نیکوی اذان، فضا را معطر می‌سازد، به نمازگزاران مژده می‌دهد که هنگام سخن گفتن با خدا فرا رسیده است. پس آنان آماده نماز می‌شوند و به‌سوی مساجد و نمازخانه‌ها حرکت می‌کنند. رسول خدا (ص)فرمود: «هرگاه مۆذن بگوید: الله‌اکبر»، خداوند می‌فرماید: ای امت محمد، مهیای نماز شوید و شغل دنیا را ترک کنید». (مناهج الشارعین، ص 180)

د) قبل از اسلام، مسیحیان با ناقوس، یهودیان با دمیدن در بوق‌ها و آتش‌پرستان با روشن کردن آتش، مردم را به عبادت، دعوت می‌کردند؛ ولی اسلام آمد و به‌جای این‌ها، اذان را انتخاب کرد که در آن، مردم با کلمات خوب و دل‌نشینی به مسجدها فرا خوانده می‌شوند و از طرفی با شنیدن و گفتن نام خدا، پیامبر و... آماده نماز خواندن می‌گردند.

ه) اذان، آدمی را به یاد خدا می‌اندازد و با بزرگی و عظمت او آشنا می‌سازد؛ با گفتن «الله‌اکبر»، به بزرگی، جلالت شأن، عظمت و توانایی خدا اعتراف می‌کنیم و با بیان «لا اله الا اله»، به یگانگی و بی‌شریکی او شهادت می‌دهیم.

خانه و خانواده در احادیث

با توجه به اهمیتی که اسلام برای استحکام خانواده قائل است، احادیثی را در این باره ثبت می‌کنیم. این احادیث می‌تواند چراغ راه همه ما برای حرکت به سوی داشتن خانواده‌ای با بنیان دینی باشد.

پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) می‌فرمایند:

جهاد در طلب روزی برای خانواده ناتوان، نزد خداوند برتر است از یک سال پیوسته شمشیر زدن همراه امام عادل. کنز العمّال: 4 / 6 / 9209.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرمایند:

بهترین مردان امت من، آن کسانی هستند که نسبت به خانواده خود، خشن و متکبر نباشند و بر آنان ترحم و نوازش کنند و به آنان آزار نرسانند. مکارم الاخلاق، ص216.

امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند:

خانه‌ای که در آن غنا و ساز و آواز نواخته شود، از مصیبت‌ها و بلاهای دردناک در امان نیست و دعا در آن خانه مستجاب نمی‌گردد و فرشتگان به آن خانه وارد نمی‌شوند. «دعائم الاسلام، ج 2، ص 280»

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند:

فرشتگان وارد خانه‌ای که در آن شراب یا دایره یا طنبور (نوعی از آلات موسیقی) و یا نرد (نوعی وسیله قمار) باشد، نمی‌شوند و دعای اهل آن خانه مستجاب نمی‌گردد و برکت از آنان برداشته می‌شود. «مستدرک الوسائل، ج 13، ص 218»

امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند:

رزق و روزی انسان، در گرو وجود زن و فرزند است. «نور الثقلین، ج 3 ص 595»

امام سجاد (علیه‌السلام) می‌فرمایند:

خداوند از آن کس خشنودتر اسـت، که خانواده خود را بیشتر در رفاه و نعمت قرار دهد. بحارالأنوار: 78 / 136 / 13 منتخب میزان الحکمة: 256.

اعمال شب نوزدهم:

۱) صد مرتبه گفته شود: "اَستَغفُرِاللهَ رَبی وَ اَتوبُ اِلَیه"
۲) صد مرتبه گفته شود: "اَللّهُمَّ العَن قَتَلَةَ اَمیرَالمومنینَ"
۳) خواندن دعاهای زیر:

اعمال مشتركه شبهاى قدر

شب نوزدهم اوّل شبهاى قدر است و شب قدر همان شبى است كه در تمام سال شبى به خوبى و فضيلت آن نمى رسد و عمل در آن بهتر است از عمل در هزار ماه و در آن شب تقدير امور سال مى شود و ملائكه و روح كه اعظم ملائكه است در آن شب به اذن پروردگار به زمين نازل مى شوند و به خدمت امام زمان عليه السلام مشرّف مى شوند و آنچه براى هركس مقدّر شده است بر امام زمان عليه السلام عرض مى كنند و اعمال شبهاى قدر بر دو نوع است يكى آنكه در هر سه شب بايد كرد و ديگر آنكه مخصوص است به هر شبى امّا اوّل پس ‍ آن چند چيز است :

اوّل غسل است علاّمه مجلسى فرموده كه غسل اين شبها را مقارن غروب آفتاب كردن بهتر است كه نماز شام را باغسل بكند .

دوّم دو ركعت نماز است در هر ركعت بعد از حمد هفت مرتبه توحيد بخواند و بعد از فراغ هفتاد مرتبه اَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَاَتُوبُ اِلَيْهِ بگويد در روايت نبوى صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله است كه از جاى خود برنخيزد تا حقّ تعالى او را و پدر و مادرش را بيامرزد ((الخبر))

سوّم قرآنمجيد را بگشايد و بگذارد در مقابل خود و بگويد:

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِكِتابِكَ

خدايا از تو خواهم به حق كتاب

الْمُنْزَلِ وَما فيهِ وَفيهِ اسْمُكَ الاْكْبَرُ وَاَسْماَّؤُكَ الْحُسْنى وَما يُخافُ

فرستاده شده ات و آنچه در آنست كه در آن است نام بزرگت و نامهاى نيكويت و آنچه بدانها ترس

وَيُرْجى اَنْ تَجْعَلَنى مِنْ عُتَقاَّئِكَ مِنَ النّارِ

و اميد شود كه قرارم دهى از زمره آزاد شدگانت از دوزخ

پس هر حاجت كه دارد بخواهد .

طبق توصیه اسلام، انسان‌ها می‌توانند از طریق کسب درآمد حلال، به آسایش و آرامش جسمی و روحی برسند.

حجت‌الاسلام والمسلمین محمدرضا سالاری‌فر با بیان این که «کسب درآمد مشروع یکی از مهم‌ترین عبادات اسلامی است» اظهار کرد: کسب درآمد، راه‌های مختلفی از جمله کشاورزی، صنعت، خرید و فروش و مشاغل دولتی دارد که در هرکدام از این‌ها وارد شویم، باید تمام ابعاد اسلامی را رعایت کنیم تا درآمدی پاک و حلال داشته باشیم.

در روایات اسلامی داریم که "آن‌هایی که از راه حلال کسب درآمد می‌کنند، از جایی که گمان نمی‌برند به آن‌ها روزی می‌رسد" پس در کسب حلال داشتن، تقوا حرف اول را می‌زند و ما باید تقوا را در سطح جامعه فراگیر کنیم تا کسب و کار مردم اسلامی شود.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه یادآور شد: در روایات اسلامی وارد شده که ائمه (ع) برای دو چیز همواره سعی می‌کردند مالشان نه تنها حلال باشد، بلکه پاک‌ترین مال را استفاده کنند و آن دو چیز، بحث دادن مهریه و سفر حج است که علاوه بر حلال بودن مال، بر پاک بودن آن نیز تاکید زیادی داشتند.

آنچه در این جهان بر روح و روان انسان تأثیر می‌گذارد، غیر از مسائل ظاهری، مسائل درونی را نیز شامل می‌شود که شاید ما آن مسائل روحی و درونی را درک نکنیم، مثل کسب حرام که بر روح ما تأثیرات منفی زیادی می‌گذارد. خداوند در قرآن اشاره می‌کند که خوردن مال یتیم، آتش است؛ شاید فردی که آن را می‌خورد، آن آتش را در جسمش حس نکند، ولی آتش بر روح و روانش جاری می‌شود.